Crisis Management

ΞΕΝΟΣ ΤΥΠΟΣ: THE NEW YORK TIMES
24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2009 – 26 ΑΠΡΙΛΟΥ 2009

Από την εφημερίδα “The New York Times” διαβάζουμε την Παρασκευή 24 Απριλίου ότι υπήρξαν επεισόδια στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στη Βαγδάτη. 80 άνθρωποι σκοτώθηκαν και άλλοι 120 τραυματίστηκαν από τρεις βομβιστικές επιθέσεις, εκ των οποίων η μία έγινε από μία Ιρακινή γυναίκα.

Προτού αναλύσουμε τον τρόπο γραφής και παρουσίασης των γεγονότων, πρέπει να πούμε ότι ο οργανισμός υπό κρίση είναι η ίδια η Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα το Ιράκ. Η κρίση είναι class I, η χείριστη μορφή κρίσης, έχουμε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και ζήτημα άμεσης επικοινωνίας, και οι εμπλεκόμενοι είναι όλοι όσοι ασχολούνται με τις κυβερνητικές υποθέσεις (προξενεία, υπουργεία, κλπ.).

Η κρίση αναλύεται πολύ περιγραφικά, με λόγο μεστό και στοχευμένο, ενώ παραπέμπονται και μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες και υπευθύνους. Ωστόσο, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το ύφος της συνολικής γραφής ως συναισθηματικό. Ο λόγος είναι ότι δίνεται πολλή περισσότερη έμφαση στη βομβιστική επίθεση από τη γυναίκα, η οποία – όπως αναφέρεται – κρατούσε και στα χέρια της ένα παιδί, παρά στις υπόλοιπες δύο επιθέσεις. Δεν θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε και τόσο αποστασιοποιημένο το ύφος, καθώς παρατηρούμε ότι η επιλογή των ατόμων που μιλάνε στην εφημερίδα είναι προσεκτική ώστε να προκαλέσει τη συγκίνηση και το δέος των αναγνωστών.

Σαφώς και κίνητρο της εφημερίδας είναι να μας σοκάρει και ίσως να μας τρομοκρατήσει, δεδομένου ότι αναφέρεται η γυναίκα που κρατούσε το παιδί και παρ’ όλα αυτά πραγματοποίησε βομβιστική επίθεση τέσσερις φορές. Επίσης περιγράφεται χαρακτηριστικά το χάος που επικράτησε μετά τις επιθέσεις από μαρτυρίες ανθρώπων που βρίσκονταν κοντά.
Τις επόμενες δυο μέρες δεν αναφέρεται τίποτα για το γεγονός, κανένα άρθρο που να μας παραπέμπει σε εξελίξεις.

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2009 – 26 ΑΠΡΙΛΟΥ 2009

Στον ελληνικό τύπο, η κρίση που επέλεξα να καταγράψω είναι η οικονομική κρίση στην Ιαπωνία και συγκεκριμένα στο Τόκυο.

Στις 24 Απριλίου αναφέρεται η τεράστια πτώση του δείκτη Nikkei στο χρηματιστήριο, ενώ την επόμενη μέρα, στις 25 Απριλίου, διαβάζουμε στην εφημερίδα για τις ομαδικές απολύσεις που πραγματοποιούνται στην Ιαπωνία λόγω της κρίσης αυτής.

Το περιστατικό ορίζεται ως κρίση, και μάλιστα οικονομική, και από αυτήν επηρεάζονται όλοι όσοι έχουν να κάνουν με την κυβέρνηση, τα υπουργεία, τις επιχειρήσεις και φυσικά οι ίδιοι οι πολίτες. Όσο αφορά στο άρθρο της 25ης Απριλίου, αναφέρεται ότι οι απολύσεις γίνονται μόνο στους αλλοδαπούς εργαζόμενους της Ιαπωνίας, και επομένως η κρίση αφορά και τα αρμόδια υπουργεία εξωτερικών.

Ο λόγος στο άρθρο της 24ης Απριλίου που αναφέρεται στην οικονομική κατάσταση είναι καθαρά επαγγελματικός και απομονωμένος από συναισθηματισμούς. Αναφέρεται απλά η πτώση τους χρηματιστηρίου και αποφεύγονται λεπτομέρειες που αφορούν οπουδήποτε αλλού. Από την άλλη όμως, το άρθρο της επόμενης μέρας που αναφέρεται στην κατάσταση εκτενέστερα και στις απολύσεις των αλλοδαπών υπαλλήλων, η γλώσσα και η χρήση συναισθηματικών επιχειρημάτων γίνεται υπερβολική από την πρώτη πρόταση κιόλας.

Με την παράγραφο που ανοίγει το άρθρο, ατοχεύει καθαρά στη συναισθηματική προσέγγιση, στην υπερβολική διατύπωση των γεγονότων και στην κινδυνολογία. Η Καθημερινή προσεγγίζει την κρίση από ένα οπτικό πρίσμα περισσότερο υποκειμενικό απ΄ ότι η New York Times και τέλος, τα στοιχεία που χρησιμοποιεί για να κλείσει το άρθρο ο δημοσιογράφος παραπέμπουν κατευθείαν στην κρίση και τον κίνδυνο, αναφέροντας υποχωρήσεις κερδοφορίας, πτώση στο χρηματιστήριο, ομαδικές απολύσεις και άλλα.