Wednesday, February 16, 2011

Millenium Developement Goals


Millennium Goals

Το πρόγραμμα «Στόχοι της Χιλιετίας» περιλαμβάνει 8 στόχους που έχουν συναποφασιστεί από τα 192 κράτη μέλη του Ο.Η.Ε και τις 23 διεθνείς οργανώσεις και το χρονικό πλαίσιο υλοποίησής τους είναι το 2015. Ζητούμενο είναι η μείωση και όχι η εξάλειψη της φτώχεια γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν ουτοπία.

Σκοπός του προγράμματος είναι η ανάπτυξη στα φτωχά κράτη μέσω κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών. Τα αποτελέσματα αυτά προέκυψαν από τη Σύνοδο Κορυφής (Millennium Summit) το 2000 στην Νέα Υόρκη όπου και οι συμμετέχοντες συζήτησαν τον τρόπο δράσης τους. Το γενικότερο σκεπτικό ήταν το εξής: «Εμείς οι άνθρωποι: Ο ρόλος των Ηνωμένων Εθνών στον 21ο αιώνα». Σε σύμπραξη με τις χώρες συμμετείχαν, επίσης, 1.000 μη κυβερνητικές και αστικές οργανώσεις από 100 κράτη. Η Σύνοδος κατέληξε σε μία έκθεση των θεμάτων που πραγματεύτηκαν και αμέσως τέθηκαν σε εφαρμογή. Η έκθεση αυτή είναι ευρέως γνωστή ως «Millennium Declaration» και περιλαμβάνει τα παρακάτω: Διαφύλαξη αξιών, ειρήνης, ασφάλειας, καταπολέμηση φτώχειας, βελτίωση παιδείας, προστασία περιβάλλοντος, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοκρατίας και μέριμνα για τις ανάγκες της Αφρικής. Ουσιαστικά, επικεντρώνεται σε 3 τομείς της ανθρωπότητας: ενίσχυση ανθρωπίνου κεφαλαίου (διατροφή, υγεία, παιδεία), βελτίωση υποδομών (πόσιμο νερό, ενέργεια, τεχνολογία, διαδρομές), ενίσχυση επιπέδου ζωής (γυναίκες, μείωση βίας, πρόσβαση σε πόρους). Οι στόχοι πρόκειται να προσδιορισθούν ανάλογα με τις ανάγκες κάθε κράτους. Τα ανεπτυγμένα κράτη πρέπει να βοηθούν τα αναπτυσσόμενα μέσω δίκαιου εμπορίου, αύξηση βοήθειας, πρόσβασης σε φάρμακα και υποστήριξης διάδοσης

της τεχνολογίας. Η αλληλοβοήθεια αυτή είναι αναγκαία ώστε να οικοδομηθεί μία «παγκόσμια σχέση για ανάπτυξη».

Πρόοδος προγράμματος

Η πρόοδος έχει αποδειχθεί άνιση. Από τη μία πλευρά η Κίνα και η Ινδία μείωσαν το τμήμα του πληθυσμού τους που ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Από την άλλη πλευρά, ορισμένες περιοχές της Αφρικής έχουν μειώσει μόνο κατά 1% το αντίστοιχο τμήμα του πληθυσμού τους και είναι επίφοβο αν επιτύχουν τους στόχους μέχρι το 2015. Η αμφισβήτηση του προγράμματος δεν βασίζεται απαραίτητα σε οικονομικές αιτίες γιατί μέρος των στόχων δεν είναι πολυδάπανοi. Για

παράδειγμα, η παιδική θνησιμότητα του Μπαγκλαντές θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί μέσω προώθησης εμβολιασμού για την ιλαρά. Για την πραγματοποίηση των στόχων χρειάζεται μία συμφωνία παροχής κονδυλίων στην Παγκόσμια Τράπεζα, στο IMF και στην Τράπεζα Ανάπτυξης της Αφρικής. Από το 2000 μέχρι σήμερα έχει ακυρωθεί ένα χρέος της
τάξεως των 40-50 δις. Από τα φτωχά κράτη ώστε να αναπροσαρμόσουν ό,τι σώθηκε από τα χρήματα που κατέχουν οι χώρες αυτές. Επιπρόσθετα, σημαντική αποδεικνύεται η ενίσχυση του ρόλου της γυναίκας γιατί η πρόσβασή της στην εργασία θα μειώσει την παιδική θνησιμότητα. Ένα επιπλέον πρόβλημα εντοπίζεται στη Νότια Αφρική η οποία είναι η χώρα με τον υψηλότερο αριθμό γεννήσεων παιδιών με λίγα κιλά γιατί η διατροφή των γυναικών είναι κακή. Η πρόσβασή τους, λοιπόν, στην εργασία θα τους προσφέρει τα δικά τους χρήματα ώστε να μπορούν να αγοράζουν φάρμακα και τρόφιμα. Μέλημα των στόχων είναι ακόμη και η μείωση της γυναικείας συμμετοχής στην πορνεία με απώτερο σκοπό να καταπολεμηθούν τα ραγδαία αυξανόμενα ποσοστά του AIDS. Βέβαια, λείπει η πολιτική για τέτοιες αλλαγές και για να πραγματοποιηθούν όσα προτείνονται χρειάζεται έμφαση σε φυλετικές πολιτικές και απαιτείται συλλογή δεδομένων για τις φυλές ανά τον κόσμο.

Καθώς το 2015 πλησιάζει, μία νέα συζήτηση ξεκινά: Η εξέταση ης προσέγγισης ενός στόχου για την ανάπτυξη ανάλογα με ένα αβέβαιο μέλλον και να αναζητήσουμε τι είδους σύστημα χρειάζεται να ακολουθήσουν τα αναπτυγμένα κράτη μετά την προθεσμία των Millennium Development Goals.

Eradicate extreme poverty and hunger

Η οικονομική κρίση έχει καθυστερήσει την πρόοδο καθώς επηρέασε την αγορά και τις εξαγωγές των αναπτυσσόμενων χωρών. Μέσα από στατιστικά δεδομένα πληροφορούμαστε ότι σε συνολικό επίπεδο ο βαθμός της φτώχειας έχει μειωθεί από το 46% στο 27%. Ο στόχος είναι το 15%. Οι πρόσφατες εκτιμήσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η φτώχεια το 2015 θα είναι μεγαλύτερη και έτσι ο στόχος δεν είναι εφικτός. Πιο συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα είναι αισθητά στην Α.Ασία και στην Κίνα. Στην Ινδία ο βαθμός της φτώχειας προβλέπεται ότι θα μειωθεί από το 51% στο 24%. Κάποια κράτη (Δ.Ασία, Υποσαχάριος Αφρική, Α.Αφρική), αντίθετα, λόγω της αργής ανάπτυξης το 1990 και της επακόλουθης μείωσης του εισοδήματος δε θα φτάσουν τους στόχους το 2015. Σε αυτά τα προβλήματα έρχονται να προστεθούν και οι φυσικές καταστροφές των οποίων οι επιπτώσεις επηρεάζουν τα υπανάπτυκτα κράτη γιατί μετατρέπουν την οικονομία σε ένα ευάλωτο διακύβευμα.

Ακόμη, η πτώση του επιπέδου εργασίας συνδυάζεται με την επιδείνωση της αγοράς εργασίας σε χώρες όπως η Α.Ασία, η Ωκεανία και η Υποσαχάριος Αφρική. Οι κακουχίες συνεχίζονται και απειλούν την μέχρι τώρα πρόοδο. Μειώνονται τα εργατικά δικαιώματα, τα εισοδήματα και η παραγωγικότητα. Το ποσοστό των ατόμων που δουλεύουν ως οικογένειες ή μόνοι τους και δεν πληρώνονται ανέρχεται στο 49% με 53%, δηλαδή ανάμεσα στα 1,5-1,6 δις. κατοίκων. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η αύξηση της ευάλωτης εργασίας αγγίζει το 4% το διάστημα 1998-1999. Επομένως, ελλοχεύει ο κίνδυνος το 63,5% των εργατών να φτάσει το όριο της φτώχειας.

Σχετικά με την διατροφή, ο απολογισμός της δεκαετίας απέδειξε ότι η υποτροφία (malnutrition) μειώθηκε από το 20% στο 16%. Οι τιμές, όμως, αυξάνονται και τα έσοδα μειώνονται. Η εξάλειψη της πείνας έχει συναντήσει εμπόδια. Η οικονομική κρίση οδήγησε σε μη σταθεροποιημένες τιμές τροφίμων και γέννησε φόβους για μία ενδεχόμενη κρίση φαγητού. Όπως είναι φυσικό, οι φτωχότεροι πληθυσμοί δεν έχουν πρόσβαση στο φαγητό. Αναφορικά με το πρόβλημα των τροφίμων αξίζει να σημειώσουμε ότι 1 στα 4 παιδιά είναι λιποβαρή στα αναπτυσσόμενα κράτη καθώς και στις αγροτικές περιοχές σε αντίθεση με τα αστικά κέντρα. Από το 1990 έως το 2008 το ποσοστό των λιπόβαρων παιδιών κάτω των 5 ετών μειώθηκε από το 31% στο 26%. Τέτοια αποτελέσματα είναι ο στόχος για την Α.Ασία, την Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Οι έρευνες δείχνουν πως η πρόοδος υπάρχει (στη Νότια και Ανατολική Ασία και στην Βόρεια Αφρική), όχι όμως για να φτάσει τον στόχο του 2015. Οι αιτίες είναι: η κακή ποιότητα του φαγητού, η έλλειψη του πόσιμου νερού και η μη τήρηση των κανόνων υγιεινής. Οι ρυθμοί αλλαγής είναι πολλοί αργοί, γι’αυτό και στην Νότια Αφρική το 46% των παιδιών που γεννιούνται είναι λιποβαρή.

Τέλος, στην έκθεση της δεκαετίας ως πρόβλημα που, δυστυχώς, συμβάλλει στην φτώχεια και στην πείνα είναι η εκδίωξη τμημάτων πληθυσμού λόγω της ύπαρξης διαμάχης και πολέμου. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες ανέρχονται στα 42 εκ. παγκοσμίως εκ των οποίων τα 2,9 εκ. περιλαμβάνουν Αφγανούς και Ιρακινούς. Τα άτομα αυτά βρίσκονται υπό την προστασία του διεθνούς οργανισμού προσφύγων.

Κριτική προγράμματος

Δεν υπάρχει αναλυτική δύναμη και δικαιολόγηση των στόχων. Δεν προωθείται η φυλετική ισότητα και η τοπική συμμετοχή. Η οριοθέτηση των στόχων δεν προβλέπει την βιωσιμότητα των κρατών μετά το 2015. Παράλληλα, δεν έχουν ληφθεί υπόψη από τους υπεύθυνους τα στοιχεία που χρειάζονται για να επιτευχθούν τα ιδανικά που έχουν τεθεί. Δεν υπάρχει επιστημονική βάση ή ακόμη κι αν υφίσταται παραλείπεται. Το πρόγραμμα είναι φτωχό σε δεδομένα. Ξοδεύονται περιορισμένες πηγές για περιττές έρευνες. Εμφανίζεται ένας γενικότερος αποπροσανατολισμός γιατί απουσιάζουν οι ακριβείς μετρήσεις του παρελθόντος που ενισχύουν τις αντίστοιχες του παρόντος και επιπρόσθετα η έκβαση κάποιων στόχων είναι δύσκολο να μετρηθεί. Παρά το γεγονός ότι αποτελεί ένα ρητορικό κάλεσμα συνεργασίας μεταξύ των κρατών, ταυτόχρονα προωθεί τον καταμερισμό ευθυνών και καταπιάνεται όχι μόνο με τον μισθό αλλά και με θέματα κοινωνικού περιεχομένου: υγεία, παιδεία, διακαιώματα. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα κριτικής:

http://www.uiowa.edu/ifdebook/faq/MDG.shtml: Το πρόγραμμα εστιάζει σε οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα και όχι αστικά ή πολιτικά. Οι στόχοι δεν προσφέρονται για την συμμετοχή των ανθρώπων στην κυβέρνηση και δεν παρέχουν εργασιακές ευκαιρίες. Παρουσιάζονται, ακόμη, υπερβολικά ιδεαλιστικοί. Πρόκειται να στιγματίσουν τα κράτη που δε θα ανταποκριθούν. Το ενδεχόμενο αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι στόχοι δεν είναι πρακτικοί καθώς δεν έχουν λάβει υπόψη τους τις διαφοροποιήσεις των κρατών.Όσα κράτη έχουν βοηθήσει οικονομικά τις χώρες σε ανάγκη, προσχωρούν στα κράτη αυτά και δεν τα αφήνουν να δράσουν μόνα τους. Η πρόοδος που σημειώνεται διαφέρει από κράτος σε κράτος γιατί δεν είναι πανάκεια και καθολική. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι άνευ εγγύησης. Το site προβλέπει ότι οι στόχοι θα έχουν επιτυχία μόνο στην διερεύνηση της πολιτικής κουλτούρας.

http://www.voanews.com/english/news/economy-and-business/UN-Summit-Ends-with-Continuing-Debate-Over-Millennium-Development-Goals--103728524.html : Η οικονομική βοήθεια το 2010 είχε συμφωνηθεί να είναι 50 δις. δολάρια, αλλά δόθηκαν μόλις 30 δις. Το πρόγραμμα χρειάζεται μεγαλύτερη διαφάνεια ώστε να γνωρίζουν οι άνθρωποι τι πληρώνουν στις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις περιφέρειες. Εντοπίζεται διαφθορά ανάμεσα σε κυβερνήσεις και διαμεσολαβητές. το αιώνιο πρόβλημα του χρέους και της εξάρτησης των μικρών από τους μεγάλους συνεχίζεται.

http://www.ids.ac.uk/go/news/the-millennium-development-goals-moving-towards-a-post-2015-agenda : Το πρόγραμμα προσφέρει ένα εμπειρικό υλικό. Δεν έχουν τεθεί σωστά ακόμα οι παράμετροι. η κριτική παραμένει σε θεωρητικό επίπεδο και το site παραδέχεται ότι είναι αναγκαίο να προωθηθεί μία συζήτηση πιο εμπεριστατωμένη.


Χρήσιμα links

http://www.globalicious.org/

http://www.mdgmonitor.org/

http://www.un.org/millenniumgoals/

http://www.un.org/millenniumgoals/pdf/MDG%20Report%202010%20En%20r15%20-low%20res%2020100615%20-.pdf#page=8



Ομάδα 4 links: Αντωνίου Μαρίλεια
Θάνο Ινές
Μέντης Νεκτάριος


No comments:

Post a Comment