«Είμαστε όλοι απασχολημένοι... Δεν υπάρχουν κάπου αληθινοί ενήλικες που να ενδιαφέρονται για το μακροπρόθεσμο μέλλον, που να έχουν σχέδια γι’αυτό»;
Κάπως έτσι ξεκινά το κόμικ που παρουσιάζει τα ηθικά διλήμματα του “Concrete”, ένα κόμικ το οποίο αν και περιλαμβάνει πολλά εξωπραγματικά στοιχεία, μεταδίδει με πολύ πρωτότυπο και ενδιαφέροντα τρόπο ορισμένα πολύ σημαντικά, ρεαλιστικά και σύγχρονα μηνύματα.
Ο Concrete (που στα αγγλικά σημαίνει τσιμέντο) είναι ένας άνθρωπος του οποίου, σύμφωνα με την ιστορία, ο εγκέφαλος εκλάπη από τους εξωγήινους και στη συνέχεια τοποθετήθηκε σε ένα τσιμεντένιο σώμα. Μολονότι η εξέλιξη αυτή ήταν μιας μορφής κατάρα για τον Concrete, καθότι δεν μπορούσε πλέον να έχει προσωπική ζωή, αποδείχθηκε ιδιαίτερα ωφέλιμη όσον αφορά τη σπουδαιότητα που είχε αποκτήσει το άτομο αυτό για την κοινωνία, μια και εφόσον ήταν άτρωτος σωματικά, συμμετείχε σε ένα πλήθος ριψοκίνδυνων αποστολών. Σε όλη του την πορεία, όπως παρατηρούμε στα 6 τεύχη της σειράς, έχει συνεχώς στο πλευρό του ως φίλους και συνεργάτες του τον Larry και τη Maureen.
Όλα ξεκινούν όταν ο ιδιοκτήτης μιας ισχυρής αλυσίδας fast food, σχεδιάζει να ανατρέψει παντελώς την κοινωνική ισορροπία και να σταματήσει την υπεργεννητικότητα. Προσπαθεί λοιπόν, να προωθήσει την εκούσια στείρωση των νεαρών πολιτών, έναντι χρηματικής αμοιβής, επαγγελματικής αποκατάστασης, προσφοράς εκπαίδευσης και άλλων παρεμφερών παροχών. Εν ολίγοις, επιθυμεί μέσω μιας καμπάνιας να αποδείξει ότι οι άνθρωποι δε χρειάζονται τη δημιουργία οικογένειας προκειμένου να νιώσουν πλήρεις και ευτυχισμένοι. Επειδή ωστόσο έχει επίγνωση του πόσο ακραία και ανεκδιήγητη θα φανεί η άποψή του στο ευρύ κοινό, αναθέτει στον Concrete να είναι το βασικό πρόσωπο της καμπάνιας. Ο Concrete αρχικά δε θεωρεί πρέπον το να λάβει μέρος σε μια τέτοια εκστρατεία, και αρνείται την πρόταση. Ο επιχειρηματίας όμως επιμένει ότι ακόμα και ο τσιμεντένιος άνθρωπος έχει τη δική του τιμή, και εντέλει του προσφέρει ως αντάλλαγμα έναν αυθεντικό πίνακα, που ο ήρωάς μας επιθυμούσε διακαώς να αποκτήσει. Έτσι λοιπόν, στο πρώτο του ηθικό δίλημμα, ο Concrete πέφτει μέσα στην παγίδα του επιχειρηματία, και παρότι ενδόμυχα δε συμφωνεί με τις απόψεις που καλείται να προωθήσει, δέχεται να το κάνει.
Ο πρωταγωνιστής, λοιπόν, αρχίζει να διαδίδει τις ιδέες του επιχειρηματία στα media και να τις υποστηρίζει όσο περισσότερο μπορεί. Όπως είναι αναμενόμενο, ο πόλεμος και η κατακραυγή από τα μέσα υπάρχουν στο μέγιστο βαθμό, κατηγορώντας τον Concrete ότι πρεσβεύει αυτές τις ιδέες απλά και μόνο επειδή ο ίδιος δεν μπορεί να τεκνοποιήσει. Αρχικά ο ήρωας αισθάνεται αμήχανα, σύντομα όμως η αμηχανία δίνει τη θέση της σε πιο έντονα συναισθήματα, κάνοντας τον Concrete να μετανιώνει που ενεπλάκη στην ιστορία αυτή. Όπως ακριβώς δηλαδή θα έπρεπε να αισθάνεται κάποιος που έχει εμπλακεί σε παράνομες και ανήθικες ενέργειες, επειδή τον δελέασε ή τον ανάγκασε η επιχείρηση στην οποία εργάζεται. Παράλληλα πάντως, ακούγονται στα media πιο λογικές αλλά και ακόμα πιο ακραίες φωνές. Άλλοι προτείνουν ως λύση στο πρόβλημα της υπεργεννητικότητας την εκπαίδευση αναφορικά με την αντισύλληψη, ενώ άλλοι, υπερβολικά συνηρητικοί και μάλλον επικίνδυνοι, θεωρούν ως καλύτερη ιδέα την εξάπλωση ενός ιού που θα στειρώνει όσους δεν αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα και σταθερότητα τη σεξουαλική τους ζωή.
Εν τω μεταξύ, παρακολοθούμε και έναν ανώνυμο ήρωα ο οποίος εντέλει ανακαλύπτει και προσπαθεί να αποδείξει ότι ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης για τον οποίο εργάζεται ο Concrete, χρησιμοποιεί κρυφά και παράνομα ορισμένα υλικά στα φαγητά που παρασκευάζει, υλικά τα οποία προκαλούν αργά και στιαδιακά στείρωση σε όποιον τα καταναλώνει. Τελικά, ο ήρωας αυτός δολοφονεί τον επιχειρηματία, κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του στο πλαίσιο της καμπάνιας υπέρ της στείρωσης.
Το πιο εντυπωσιακό και εξωπραγματικό στοιχείο όμως είναι ότι, ενώ εκτυλίσσονται όλα τα παραπάνω γεγονότα, βλέπουμε τον Concrete να γίνεται πατέρας, πράγμα οξύμωρο αν αναλογιστούμε ότι το πρόσωπο αυτό ήταν το κεντρικό πρόσωπο μιας καμπάνιας που τασσόταν κατά της υπεργεννητικότητας. Ταυτόχρονα, παρακολοθούμε την ιστορία του φίλου του Larry, ο οποίος προκαλεί μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη σε κάποια κοπέλα – εγκυμοσύνη η οποία όμως λήγει πρόωρα και άδοξα. Μέσω όλων αυτών των εξελίξεων, τονίζεται και αναδεικνύεται η σημασία της τεκνοποίησης για την ευτυχία του ανθρώπου και την ισορροπία της κοινωνίας, ενώ παράλληλα θίγεται και το ζήτημα της σωστής και έγκαιρης αντισύλληψης, προκειμένου να αποφεύγονται φαινόμενα που πλήττουν όχι μόνο προσωπικές ζωές των ανθρώπων, αλλά και ολόκληρων κοινωνικών συνόλων (όπως αυτά του τρίτου κόσμου) που ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη σημασία του να αποφεύγουν τις ανεπιθύμητες κυήσεις.
Στο τέλος της ιστορίας πάντως, ο Concrete όχι μόνο αισθάνεται τη γονεϊκή αγάπη και μετανιώνει για τη συμμετοχή του σε μια τόσο νοσηρή ιδέα, αλλά επίσης απαλλάσσεται –έπειτα από το θάνατο του επιχειρηματία- από την ευθύνη του να υποστηρίζει την καμπάνια. Ένα νέο συμβάν όμως έρχεται να τον βασανίσει, όταν αντιλαμβάνεται ότι η ίδια εταιρεία ετοιμάζεται να προχωρήσει σε πιο δόλιες πρακτικές (δηλαδή στην εξάπλωση του ιού που θα προκαλεί στειρότητα). Η ιστορία τελειώνει κάπου εκεί, όμως υπονοείται ότι ο Concrete, όντας πια και ο ίδιος γονέας, δε θα ηρεμήσει αν δεν προσπαθήσει να εμποδίσει τα σχέδια της επιχείρησης.
Το ευτυχές, βέβαια, είναι ότι μια τέτοια ιστορία δε θα μπορούσε να συμβεί στον πραγματικό κόσμο, τουλάχιστον σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα. Ωστόσο, χάρη στο κόμικ αυτό αντιλαμβανόμαστε ως πού είναι ικανές να φτάσουν ορισμένες επιχειρήσεις όταν δεν ασκείται έλεγχος από τα media, τους αρμόδιους φορείς και τους απλούς πολίτες. Ίσως κανείς να μη μας προτείνει άμεσα να εγκαταλείψουμε την ιδέα της τεκνοποίησης, προφέροντάς μας οικονομικά ανταλλάγματα, ωστόσο αρκετοί μέχρι στιγμής έχουν εξαγοράσει είτε εν γνώσει είτε εν αγνοία μας αρκετά δικαιώματά μας, χωρίς να λογοδοτούν και χωρίς να υφίστανται τις συνέπειες που αρμόζουν. Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας πάντως, πέραν των όσων αφορούν την τεκνοποίηση και την αντισύλληψη, είναι ότι ως μελλοντικοί εργαζόμενοι, δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να πέσουμε στην ίδια παγίδα που έπεσε και ο Concrete, διότι και θα το μετανιώσουμε εντέλει, και θα υποστούμε τις συνέπειες, αλλά και θα βοηθήσουμε στην πραγματοποίηση βλαβερών για την κοινωνία σχεδίων.
Επιμέλεια: Κοσμάς Δημήτριος, Σακίπη Μαρίνα, Σιδέρη Χριστίνα, Σιδηροπούλου Μαρία
No comments:
Post a Comment