"Goodnight and goodluck" έτσι αποχαιρετούσε ο Edward R. Murrow το κοινό του... δυο λέξεις που ταυτίστηκαν με το διάσημο δημοσιογράφο, δύο λέξεις με τις οποίες ταυτίστηκε μια ολόκληρη γενιά δημοσιογράφων.. Όμως δεν ήταν ένας τυπικός χαιρετισμός, ήταν κάτι περισσότερο, έκρυβε την αποστασιοποίηση, την αηδία και την ειρωνεία απέναντι σε αυτούς που προσπαθούσαν να του κλείσουν το στόμα.
Η ταινία παρουσιάζει με ρεαλιστικό τρόπο "τη μανία καταδίωξης" σε οτιδήποτε κομμουνιστικό, στις ΗΠΑ του '50 μέσα από τα μάτια ενός επιτελείου δημοσιογράφων. Ο "μακαρθισμός", κίνημα της εποχής, το οποίο ονομάστηκε από τον κύριο εκφραστή και "πατέρα" του, τον γερουσιαστή Μακάρθυ, είχε εισχωρήσει στην καθημερινότητα των Αμερικανών και σταδιακά τους μετέτρεψε σε φοβισμένους, ανελεύθερους πολίτες.
Ο Murrow μέσα από την εκπομπή του με αρωγό το ικανό επιτελείο του, πήρε το ρίσκο να εναντιωθεί στο "φυγο-κομμουνιστή" γερουσιαστή, ξέροντας ότι μπορεί να χάσει τα πάντα και να στιγματιστεί, διότι δεν δεχόταν τη σιωπή, τη συγκάλυψη, την συγκατάβαση.
Ήταν δημοσιογράφος και δουλειά του δημοσιογράφου είναι η παρουσίαση της αλήθειας και μόνο, χωρίς αυτή να φιμώνεται ή να διαστρεβλώνεται.
Έτσι, ο Murrow πολέμησε και πολεμήθηκε, χτύπησε και χτυπήθηκε, γονάτισε για λίγο αλλά σηκώθηκε για να στεφθεί νικητής σε μια μάχη αντίστοιχη με αυτή του Δαβίδ ενάντια στο Γολιάθ.
Αποτέλεσμα, ο δημοσιογράφος παίρνοντας το ρίσκο αυτό πέτυχε να απομακρυνθεί ο Μακάρθυ από την ηγεσία καθώς και υποχρεώθηκε να απολογηθεί στην Γερουσία για τις πράξεις του.
2010, 21ος αιώνας... είναι τυχαίο που παρουσιάστηκε η ιστορία του Murrow και του επιτελείου του σήμερα; Τα Μέσα έχουν υποστεί αλλαγές από το '50 μέχρι σήμερα ή συνεχίζουν να παρουσιάζουν ειδήσεις ανάλογες των συμφερόντων και των κατευθυντήριων γραμμών; Οι δημοσιογράφοι;... Είναι και αυτοί ακόμα υποχείρια ή εκφράζουν ελεύθερα και αβίαστα την άποψή τους;...
Μάλλον όχι, ο φόβος τους να χάσουν τα πάντα υπερνικά κάθε ηθική και κάθε δημοσιογραφική δεοντολογία. Η αλήθεια και η ελεύθερη γνώμη στην ίδια ζυγαριά με τον πλούτο και τη φήμη και πάντα αυτή να κλείνει προς τη δεύτερη πλευρά, χωρίς φόβο, χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά με πάθος και απόλυτη συνείδηση.
Τα λόγια του Murrow από μια εκπομπή σταθμό στην ιστορία της δημοσιογραφίας, θα πρέπει να γίνουν φάρος για τις νέες γενιές των δημοσιογράφων και γι' αυτούς που "έχασαν το δρόμο" ξεπουλώντας την αλήθεια και την ελευθερία του λόγου...
"Δεν θα πρέπει να μπερδεύουμε την αντιγνωμία με την προδοσία. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η κατηγορία δεν είναι απόδειξη και η καταδίκη εξαρτάται από στοιχεία που είναι σύμφωνα με τον νόμο. Δεν θα πρέπει να περπατήσουμε μέσα σε κλίμα φόβου. Δεν θα οδηγηθούμε από το φόβο σε καιρούς αβεβαιότητας Αν κοιτάξουμε βαθιά στην ιστορία του έθνους και του δόγματος μας, θα θυμηθούμε ότι δεν καταγόμαστε από φοβισμένους άντρες- άντρες που φοβόντουσαν να γράψουν, να μιλήσουν, να συνεργαστούν και να υπερασπιστούν καταστάσεις που ήταν σε κάποιες στιγμές, μη δημοφιλής."
Επιμέλεια: Καρκάνη Βασιλική
Σωτηριάδου Χρυσούλα
No comments:
Post a Comment